Stjórnmálamenn, fjölmiðlar og sumir vísindamenn hamra á því alla daga að sé að hlýna óvenju hratt og að ríkisstjórnir heims þurfi að „gera eitthvað í því“. Rætt er um „hamafarahlýnun“ og heyrst hefur að einungis tólf ár séu til stefnu áður en „ekki verður aftur snúið“, hvað sem það nú þýðir.
Sömu aðilar halda því fram að það sé vegna þess að við bruna á jarðefnaeldsneyti, verði til lofttegundin koldíoxíð (CO2), sem þau kalla „gróðurhúsalofttegund“. Koldíoxíð er þó ekki mengun, heldur eðlilegur hluti af loftinu sem við öndum að okkur daglega, og er lífsnauðsynleg vexti og viðgangi plantna. En við skulum gefa okkur, í þessari yfirferð, að aukning lofttegundarinnar í andrúmsloftinu sé óæskileg.
Skoðum þá hvað það er, sem stjórnvöld telja sig vera að gera til að „gera eitthvað“ í málunum, en Dr. V. A. Shiva Ayyadurai, prófessor og þekktur vísindamaður frá MIT í Bandaríkjunum, gagnrýndi Parísarsamkomulagið harkalega á dögunum og kallaði það svikamyllu (e. Scam). Hann útskýrir í 12 mínútna myndbandi hvað hann á við með því. 197 ríki standa að samkomulaginu og 185 þeirra hafa staðfest það.
Undirritun samkomulagsins breytir engu um heildarlosun
Gefum okkur að fyrir tíma Parísarsamkomulagsins, hafi fyrirtækin verið að framleiða vörur og þjónustu úr ýmsum hráefnum sem við, neytendurnir, keyptum. Við þessa framleiðslu urðu til gróðurhúsalofttegundir, sbr. að ofan. Eftir að samkomulagið var gert í desember 2015, og tók gildi í nóvember 2016, er nákvæmlega sama staðan uppi. Fyrirtækin framleiða vörur ogt þjónustu sem neytendur kaupa, og það verða til gróðurhúsalofttegundir. Undirritun samkomulags breytir í raun engu þar um, ekki síst þar sem stærsti losari gróðurhúsalofttegunda í heiminum, Kína, losar nú langsamlega mest af öllum. Kína og einnig Indland sem er í þriðja sæti, munu áfram fá að auka sína losun alveg þar til að hún nær hámarki fram til ársins 2030, samkvæmt samkomulaginu.
Parísarsamkomulagið var undirritað fyrir Íslands hönd þann 22. apríl 2016, og markmið samkomulagsins átti m.a. að vera, að draga úr losun gróðurhúsalofttegunda fyrir árið 2030, með setningu markmiða. Þegar þar að kemur, verða fyrirtæki enn að framleiða þjónustu og vörur úr hráefnum og við neytendurnir munum enn kaupa þær. Við það munu losna gróðurhúsalofttegundir, í jafnvel enn meira magni en í dag, sbr. áform Kína og Indlands.
Munurinn núna og í framtíðinni er sá, að stofnun sem kallast Loftslagsnefnd Sameinuðu þjóðanna (IPCC), mun sjá til þess að rukkað verði fyrir losun þeirra, m.a. í gegnum „Græna loftsslagssjóðinn“ (e. The Green Climate Fund). IPCC og Al Gore, fyrrum forsetaframbjóðandi Demókrata í Bandaríkjunum, hlutu í sameiningu Friðarverðlaun Nóbels árið 2007 fyrir viðleitni sína við að sýna fram á loftslagsbreytingar af mannavöldum. Parísarsamkomulagið felur það s.s. í sér, að stjórnvöld mega krefja fyrirtæki sem framleiða vörur og þjónustu, um greiðslur fyrir að fá að losa gróðurhúsalofttegundir. Til að mynda þurfa íslensk flugfélög nú að borga fyrir kolefnislosun sem af starfseminni hlýst, með tilheyrandi verðhækkunum á fargjöldum fyrir neytendur.
Fyrirtækin fá í staðinn úthlutað „kolefniskvóta (e. Carbon/Climate Credits)“ einnig kallaður losunar-/útblásturs-/útstreymisheimildir, sem verða gefnar út af stjórnvöldum. Viðskipti eru heimil með slíkan kvóta og hafa átt sér stað á fjármálamörkuðum Evrópu síðan árið 2005. Með MiFID II / MiFIR löggjöf Evrópusambandsins (ESB) voru viðskiptin felld undir verðbréfamarkaðslöggjöf sambandsins, til að reyna að koma í veg fyrir svindl og brask með kvótann, sem þegar er löngu hafið. Frumvarp til innleiðingar á MiFID II / MiFIR í umsagnarferli í samráðsgátt stjórnarráðsins í águst/september á þessu ári. Stefnt er að því að leggja það fram á Alþingi á þessu þingi.
Risaútborgunardagur eigenda kolefniskvóta
Kolefniskvótar ganga því kaupum og sölum á hrávörumarkaði, á svipaðan hátt og hlutabréf á hlutabréfamörkuðum, sem skapar þeim aðilum sem standa að IPCC og fjármögnun sjóða í tengslum við stofnunina, gróðamaskínu upp á mörghundruð milljarða Bandaríkjadala, að sögn Dr. Ayyadurai. Hann segir kolefniskvótana uppfinningu IPCC, til að veita milljörðum Bandaríkjadala frá skattgreiðendum, fyrirtækjum og neytendum, í vasa þeirra sem að stofnuninni standa. Al Gore hefur t.a.m. sankað að sér miklu magni af kolefniskvóta. Hann, ásamt mörgum fleirum hagsmunaaðilum og eigendum kolefniskvóta, munu ætla sér stóran útborgunardag fyrir kvótann, í síðasta lagi eftir árið 2030. Gera má ráð fyrir að kolefniskvóti hækki umtalsvert mikið í verði, daginn sem Kína og Indland, sem ef að líkum lætur munu verða með langmestu losunina, munu setja hámarkið, sem verður til þess að iðnaður í löndunum þarf að byrja að kaupa kvótann af þeim sem eiga hann.
Andlit og yfirskin þessarar gróðamaskínu er Parísarsamkomulagið, að sögn Dr. Ayyadurai og að IPCC hafi viljað þvinga Bandaríkin til að vera með í því. Þingmenn, bæði úr röðum Demókrata og Repúblikana, hafi reynt að sannfæra ríkisstjórn Bandaríkjanna um að hún yrði að borga í „Græna loftslagssjóðinn“. Til stóð að setja hundrað milljarða af bandarísku skattfé í hann, þar til ríkisstjórn Donald Trump ákvað að draga sig út úr Parísarsamkomulaginu, við litla hrifningu skipuleggjenda og annarra hagsmunaaðila. Til að mynda Wall Street og fleiri fjármálafyrirtækja, sem hugsa sér gott til glóðarinnar vegna viðskipta með kolefniskvótann. En til hvers er þessi sjóður?
Gervivísindamenn IPCC voru afhjúpaðir þegar árið 2009
Flest þeirra landa, sem nú hafa undirritað Parísarsamkomulagið, vildu ekki verða hluti af því til að byrja með, þar sem þau vildu ekki borga. Þá hafi verið tekið til þess ráðs að hafa samband við áhrifafólk í hverju landi fyrir sig, segir Dr. Ayyadurai. Þau skyldu að launum fá greitt úr „Græna loftslagssjóðnum“ fyrir að sannfæra stjórnvöld og almenning, heldur Dr. Ayyadurai fram í myndbandinu. Donald Trump Bandaríkjaforseti hafi sett þau áform úr skorðum með því að draga Bandaríkin út úr samkomulaginu, en sú ákvörðun tekur gildi í fyrsta lagi þann 4. nóvember árið 2020, skv. 28. gr. samningsins. Á loftslagsráðstefnu Sameinuðu þjóðanna, sem haldin var 21.-23. september sl. skoraði því aðalritari Sameinuðu þjóðanna, Antonio Guterres, á aðrar þjóðir að tvöfalda árleg framlög sín í sjóðinn, og var Ísland eitt þeirra ríkja sem lofaði að gera það, sbr. einnig yfirlýsingu Katrínar Jakobsdóttur, forsætisráðherra, á ráðstefnunni.
Upplýsingar um þetta er að finna í tölvupóstum sem Wikileaks lak árið 2009 og ollu gríðarlegu hneyksli og uppnámi í vísindaheiminum. Þeir sýndu vísindamenn úr East Anglia háskólanum í Bretlandi og IPCC m.a. ræða hvernig þeir gætu komist hjá því að birta réttar mælingar og upplýsingar. Einn helsti ráðgjafi stjórnvalda á Indlandi á að hafa sagt til að byrja með að jöklar heimsins væru ekki að bráðna, en síðar dregið það svo til baka. Í leka Wikileaks sé að finna tölvupóst þar sem honum er þakkað fyrir að breyta framburði sínum. Dr. Ayyadurai segir IPCC ætla að nota Græna loftslagssjóðinn til að gera þessa svikamyllu mögulega. Peningarnir í honum séu þó aðeins lítið brot af þeim gróða sem aðstandendur IPCC og aðrir eigendur kolefniskvóta eiga von á, gangi gróðamaskína Parísarsamkomulagsins upp hjá þeim.
Engin raunveruleg áform um minni losun
Kína blés yfir 11,7 milljörðum tonna af koldíoxíði út í andrúmsloftið árið 2017, mest allra ríkja heims, og landið stefnir á að ná áætluðu hámarki, á bilinu 13-16 milljarðar tonna árlega fram til ársins 2030, eða fyrr. Þannig fékkst Kína til að vera með í Parísarsamkomulaginu. Þegar því er náð, mun landið setja á leyfilegt hámark. Þá munu Kína og Indland þurfa að kaupa sér kolefniskvóta í stórum stíl á erlendum og innlendum hrávörumörkuðum, sem munu þá hækka gríðarlega í verði. Spilltir áhrifavaldar eins og „vísindamenn“, stjórnmála- og embættismenn í löndunum 197, sem hafa sannfært ráðamenn þar um að verða aðilar að Parísarsamkomulaginu, eru sömuleiðis að bíða eftir að fá greitt úr Græna loftslagssjóðnum, fyrir að hafa aðstoðað við „svindlið“, segir Dr. Ayyadurai.
Dr. Ayyadurai segir ástæðuna fyrir að Donald Trump, Bandaríkjaforseti, vildi draga Bandaríkin út úr Parísarsamkomulaginu vera, að hann hafi áttað sig á hverskonar svikamylla er þarna í gangi. Margar raunverulegar vísbendingar eru svo um að það sé hreint ekki að hlýna á jörðinni, heldur hið gagnstæða. Til að mynda hefur ávallt verið talið að meðalhiti á jörðinni hafi verið 15 gráður á Celcíus sl. 10 þúsund ár, en sú tala hefur nú verið lækkuð niður í 14 gráður, vegna þess að meðalhiti undanfarinna áratuga fellur ekki að málflutningi þeirra sem boða hamfarahlýnun, sbr. greinina Fourteen Is The New Fifteen! eftir Arvind Kumar.
Um stærstu eignatilfærslu sögunnar gæti verið að ræða
Lokaniðurstaðan verði því sú, að engar vísbendingar séu um að það sé að hlýna óeðlilega mikið á jörðinni og Parísarsamkomulagið muni augljóslega ekki stöðva Kína og Indland í að tvöfalda kolefnislosun sína fram til ársins 2030, ef þeim sýndist svo. Á meðan áforma Bandaríkin, sem ekki verða aðilar að samkomulaginu, að minnka kolefnislosun úr u.þ.b. 5 milljörðum tonna árlega í 4 milljarða. Parísarsamkomulagið hafi því enga raunverulega þýðingu við að draga úr heildarkolefnislosun mannfólksins á jörðinni.
Það eina sem verður öruggt, er að neytendur munu þurfa að greiða hærra verð fyrir vörur og þjónustu, og að hin alþjóðlega yfirstétt mun græða mörghundruð milljarða Bandaríkjadollara á öllu saman. Um stærstu eignatilfærslu sögunnar gæti því verið að ræða, frá almenningi og fyrirtækjum, yfir til alþjóðlegrar yfirstéttar og fjármálamarkaðanna – án þess að það hafi nokkur teljandi áhrif til árangurs við að draga úr losun kolefnis út í andrúmsloftið. Eins og það eitt og sér, sé ekki umdeilt markmið, byggt á veikum vísindalegum grunni.
Höfundur er blaðamaður á Viljanum.