Ein af þeim bókum sem spáð er metsölu fyrir jólin er ævisaga Hennyar Hermanns, eftir fjölmiðlakonuna góðkunnu Margréti Blöndal.
Henny Hermanns varð goðsögn í íslensku þjóðlífi þegar hún var valin Miss Young International – alheimstáningurinn – í Japan árið 1970, aðeins átján ára að aldri. Hún lifði sannkölluðu glæsilífi í heimi dans- og dægurmenningar en tilveran á bak við glansmynd fegurðar og frægðar var oft sár og nöpur.
Henny hefur aldrei viljað segja sögu sína fyrr en nú – þegar hún er sjálf loksins tilbúin til að stíga fram, opinská og einlæg.
Margrét Blöndal skrifar sögu Henny af innsæi og næmni, en dregur jafnframt upp skemmtilegar myndir af andblæ og stemmningu þessara áratuga. Síðasta bók Margrétar, Elly, naut mikilla vinsælda og var söngleikurinn frægi í Borgarleikhúsinu byggður á henni.
Í bókinni rifjar fegurðardrottningin upp sæta æskuminningu, sjálfan fyrsta vangadansinn:
Henny kvaddi Breiðagerðisskóla eftir 12 ára bekk. Eftir 12 ára ballið og fyrsta vangadansinn, vangadansinn sem varð ekki umflúinn.
„Það tilheyrði að vanga á þessu balli. Og það lá mikil eftirvænting í loftinu. Við vissum að þetta var eitthvað sem tilheyrði. Þetta höfðu stóru krakkarnir gert árin á undan og nú var komið að okkur.“
Stóra spurningin var auðvitað: Hver vangar við hvern? Hver fær fyrsta vangadansinn? Ljósin voru dempuð og rólega lagið — þetta eina — fór að hljóma. Henny og dansfélaginn færð sig nær hvort öðru og Paul byrjaði að syngja: „These were bells on a hill“ og bæði tóku undir “till there was you“.
„Man ég hver hann var? Já, auðvitað man ég það. Hann heitir Eiríkur Jónsson og varð seinna frægur fjölmiðlamaður. Hann á fyrsta vangadansinn.“
