Halldór Björnsson, fyrrverandi verkalýðsforkólfur, er látinn, ríflega níræður að aldri. Hann var um árabil einn þekktasti forystumaður íslenskrar verkalýðshreyfingar og gekk undir heitinu Silfurrefurinn.
Halldór var fæddur á Stokkseyri 16. ágúst 1928 en flutti ungur til borgarinnar og bjó þar og í Kópavogi alla tíð. Hann var kosinn í stjórn Verkamannafélagsins Dagbrúnar árið 1958 og ríflega áratug síðar hóf hann þar störf. Minntist hann jafnan þess með hlýhug að starfa með forystumönnum félagsins, þeirra á meðal Eðvarð Sigurðssyni og Guðmundi J. Guðmundssyni — Gvendi Jaka.
Halldór var forystumaður Dagsbrúnar um áratugaskeið, fyrst stjórnarmaður, þá ritari, svo varaformaður og loks formaður. Hann tók þátt í viðræðum um sameiningu stærri verkalýðsfélaga og varð fyrsti formaður Eflingar þegar Dagsbrún sameinaðist Framsókn og gegndi þar formennsku til ársins 2000, að hann varð formaður hins nýja Starfsgreinasambands Íslands.
Árið 2001 kom út ævisaga Halldórs eftir Björn Inga Hrafnsson, ritstjóra Viljans. Á bókarkápu segir:
Halldór G. Björnsson settist ungur í stjórn Verkamannafélagsins Dagsbrúnar og gerðist brátt áhrifamaður á vettvangi verkalýðsbaráttunnar. Það var þó ekki fyrr en starfsævinni virtist vera að ljúka að hann kom fram í sviðsljósið. Hann var einn þeirra sem áttu hvað mestan þátt í að sameina verkafólk á höfuðborgarsvæðinu í eitt voldugt stéttarfélag – Eflingu. Síðan leiddi hann nýstofnað Starfsgreinasamband fyrstu sporin og vann ötullega á vettvangi Alþýðusambands Íslands, enda á Halldór fáa sína líka hvað snertir yfirsýn, þrautseigju og hæfileika til að miðla málum.
Halldór G. Björnsson talar enga tæpitungu. Í þessari bók segir hann opinskátt frá samskiptum sínum við félagana í verkalýðshreyfingunni og fulltrúa atvinnurekenda. Hann rekur átök og flokkadrætti af hispursleysi og innsæi hins lífsreynda baráttumanns, enda kemur hér margt fram sem ekki hefur verið á vitorði margra. Inn í þessa líflegu sögu fléttar Halldór síðan áhrifamikla en látlausa frásögn af einkalífi sínu, sorgum og sigrum. Þar talar einlægur maður sem dró lærdóm af mótlæti sínu og fann að lokum þann styrk sem innra með honum bjó.
Halldór lætur eftir sig fjögur börn.
Við leiðarlok vill ritstjóri Viljans þakka Halldóri einstaklega góð kynni. Blessuð sé minning Halldórs Björnssonar.
