Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir, þingmaður Viðreisnar og fv. saksóknari, hitti naglann beint á hausinn í sérstakri umræðu um stöðu lögreglunnar á Alþingi í dag, þar sem dómsmálaráðherra, Guðrún Hafsteinsdóttir, var til andsvara. Þorbjörg hefur vakið athygli á þessum málum að undanförnu, meðal annars í grein hér á Viljanum, en hún kvaðst í dag vonast til þess að þessi umræða „veki ríkisstjórnarflokkanna“ og þeir fari að nálgast löggæslu sem frumskyldu sína um öryggi fólksins í landinu. Þjónustu við fólkið í landinu, því það og réttarkerfið geti ekki lengur verið afgangsstærð hjá lögreglunni.
Meðal þess sem Þorbjörg lagði áherslu á og spurði í dag um, var:
1. Hjá lögreglustjóranum á höfuðborgarsvæðinu, sem þjónar tæplega 250.000 íbúum þjóðarinnar, starfa nú færri lögreglumenn en þegar embættið var stofnað árið 2007. Þá störfuðu þar 339 lögreglumenn en árið 2023 voru lögreglumenn 297 talsins. Hvað skýrir þá forgangsröðun stjórnvalda að lögreglumönnum hafi fækkað á þessu tímabili á sama tíma og fólksfjölgun hefur verið gríðarleg og verkefni lögreglunnar hafa þyngst?
2. Árið 2022 var starfandi um 1,2 lögreglumaður á hverja 1000 íbúa á höfuðborgarsvæðinu. Telur dómsmálaráðherra að fáliðuð lögregla geti sinnt grundvallarhlutverki sínu og tryggt öryggi borgaranna? Telur dómsmálaráðherra að svo fáliðuð lögregla búi við öruggt starfsumhverfi?
3. Lögregla yfir landið allt er fámenn í samanburði við önnur ríki. Árið 2020 var fjöldi lögreglumanna á hverja 100 þúsund íbúa árið næst lægstur á Íslandi í samanburði við 32 önnur Evrópuríki. Hverjar eru skýringar dómsmálaráðherra á þessari stöðu?
4. Dómar hafa fyrnst í ofbeldisbrotamálum og kynferðisbrotamálum en Fangelsismálastofnun hefur lýst því að vegna vanfjármögnunar hafi ekki verið hægt að boða dæmda menn til afplánunar. Telur dómsmálaráðherra að sú staða sé boðleg?
