Óhætt er að mæla við snaggaralegu viðtali ViðskiptaMoggans í dag í dag við Sigurð Atla Jónsson, stjórnarformann Íslenskra verðbréfa. Atli, eins og hann er jafnan kallaður, hefur komið víða við í íslensku viðskiptalífi, meðal annars sem forstjóri Landsbréfa, MP Banka og síðar Kviku, en nú er hann meðal annars í stjórn nýsköpunarfélagsins Arctic Green Energy sem lauk nýverið stórri erlendri fjármögnun og hyggur á landvinninga erlendis. Þá varð hann á dögunum kjörræðismaður Kasakstans hér á landi.
En hvað er svona áhugavert við það sem Atli hefur að segja í þessu viðtali? Jú, þar sem hann fjallar almennt um rekstrarumhverfi fyrirtækja hér á landi segir hann:
„Mitt rekstrarumhverfi er í raun allur heimurinn. Kostirnir nú eru m.a. gott aðgengi að fjármagni, sérstaklega til UFS-verkefna (umhverfismál, félagslegir þættir og stjórnarhættir), ört stækkandi millistétt, lágir vextir og hröð tækniframþróun. Gallarnir felast í áhættutengdum landfræðistjórnmálum, t.d. hryðjuverkum, netöryggi og óstöðugu stjórnmálaástandi. Ef ég ætti að nefna galla hér á landi þá finnst mér sá stærsti vera hvað ríkið er orðið frekt í samkeppni við borgarana. Það býður upp kjör á vinnumarkaði og stundar ýmsan atvinnurekstur í beinni samkeppni við borgarana.“
Við þetta er engu að bæta. Því fleiri sem átta sig á þeirri varhugaverðu þróun hér á landi, að báknið þenjist sífellt út og einkaframtakið sé gert tortryggilegt í almennri umræðu, því betra. Því hið opinbera er ekki hægt að reka nema kraftar atvinnulífsins snúist almennilega og ekkert samfélag getur gengið út á að koma öllum á opinbera framfærslu.
