Hagað sér gagn­vart starfs­mönn­um eins og verstu at­vinnu­rek­end­ur

„Á fjöl­menn­um starfs­manna­fundi í maí 2018 til­kynnti Sól­veig Anna Jóns­dótt­ir, ný­kjör­inn formaður, að mér yrði vikið úr starfi skrif­stofu­stjóra Efl­ing­ar. Þó að þetta væri sví­v­irðileg fram­koma við mig lét ég nægja að mót­mæla þess­ari fram­komu for­manns Efl­ing­ar á fund­in­um. Þetta var stór stund í lífi manns sem hafði ætíð lagt all­an sinn metnað í starf sitt, að fá nú þessa köldu kveðju frammi fyr­ir nær öll­um vinnu­fé­lög­un­um eft­ir hálf­an fjórða ára­tug í starfi fyr­ir verka­lýðshreyf­ing­una.“

Þannig hefst löng aðsend grein Þráins Hallgrímssonar, fv. skrifstofustjóra Eflingar, í Morgunblaðinu í dag, en þar tjáir hann sig í fyrsta sinn opinberlega um samskipti sín við nýja forystu Eflingar undir forystu Sólveigar Önnu Jónsdóttur.

Þráinn er einn reynslumesti starfsmaður verkalýðshreyfingarinnar hér á landi, hefur unnið fyrir fjölda forystumanna undanfarna áratugi og sparar hann ekki stóru orðin í grein sinni þar sem hann gefur lesendum innsýn í þau átök sem hafa átt sér stað innan verkalýðshreyfingarinnar með kynslóðaskiptum og hreinsunum þar að undanförnu.

Viljinn hefur tekið saman nokkur lykilatriði úr grein Þráins:

• For­ystu­menn Efl­ing­ar hafa á þeim tíma sem liðinn er hagað sér gagn­vart starfs­mönn­um eins og verstu at­vinnu­rek­end­ur.
• Þau hafa brotið öll mann­leg siðalög­mál í sam­skipt­um við starfs­menn.
• Sól­veig Anna og Viðar Þor­steins­son hófu fer­il­inn með því að afþakka aðstoð sem fyrr­ver­andi formaður bauð þeim.
• Hann ráðlagði þeim að halda í starfi þeim starfs­mönn­um sem réðu yfir ómet­an­legri reynslu og þekk­ingu á öllu starfi fé­lags­ins. Þau ráð voru höfð að engu.
• Harpa Ólafs­dótt­ir, sviðsstjóri kjara­mála, sem hafði leitt kjara­samn­inga fé­lags­ins með for­ystu­mönn­um Efl­ing­ar og Flóa um langt ára­bil, bauð fram aðstoð sína. Þau losuðu sig við hana. Hún leiðir nú samn­inga Reykja­vík­ur­borg­ar.
• Þess­ir þrír ein­stak­ling­ar sem best þekktu stjórn­un kjara­samn­inga fé­lags­ins voru nú horfn­ir af vett­vangi á ör­fá­um dög­um.
• Þá var komið að fjár­mála­stjóra fé­lags­ins og bók­ara. Þær Kristjana Val­geirs­dótt­ir fjár­mála­stjóri og Elín Kjart­ans­dótt­ir bók­ari höfðu báðar starfað lengi við fjár­reiður og bók­hald Efl­ing­ar og Kristjana hafði áður verið gjald­keri eldri fé­laga og fylgt Dags­brún í gegn­um all­ar sam­ein­ing­ar til stofn­un­ar Efl­ing­ar.
• Á öll­um aðal­fund­um höfðu þær fengið mikið hrós fyr­ir stjórn­un fjár­mála frá end­ur­skoðend­um fé­lags­ins enda fjár­hags­staða sjóða traust und­ir­staða rétt­inda fé­lags­manna. Til að losa sig við þessa starfs­menn var logið upp sök­um á þær báðar, þær lagðar í einelti og sýnd van­v­irðandi fram­koma sem gerði þeim ókleift að starfa á vinnustaðnum.
• Eft­ir að hafa reynt að þrauka vik­um sam­an í óá­sætt­an­legu and­rúms­lofti fóru þær báðar að ráðlegg­ing­um lækna sinna sem töldu að þetta ástand á skrif­stofu Efl­ing­ar væri ógn við heilsu þeirra og líf. Síðan þá hafa þær báðar glímt við van­heilsu og þurft að leita lækn­is- og sál­fræðiaðstoðar.
• Það er al­kunna að öll­um bylt­ing­um fylg­ir ógn­ar­stjórn meðan nýir vald­haf­ar eru að ná tök­um á stöðunni. Hin „nýja stétt“ yf­ir­manna á Efl­ingu tamdi sér þann stjórn­un­ar­stíl að þeir sem and­mæltu þeim eða reyndu að leiðbeina þeim féllu þegar í stað í ónáð.
• Annaðhvort var að hlýða yf­ir­mönn­um í einu og öllu eða taka pok­ann sinn. Þetta var þeim mun al­var­legra vegna þess að starfs­menn sem urðu fyr­ir þess­ari fram­komu höfðu langa reynslu og víðtæka þekk­ingu af starfi fyr­ir fé­lagið.
• Síðasti brottrekst­ur á Efl­ingu var með þeim hætti að starfs­manni var sagt upp störf­um fyr­ir­vara­laust. Hon­um var gert að mæta sam­stund­is hjá fram­kvæmda­stjóra þar sem fyr­ir var „full­trúi starfs­manna“ sem fram­kvæmda­stjóri hafði sjálf­ur valið til setu á fund­in­um. Ástæða upp­sagn­ar var sögð skipu­lags­breyt­ing­ar. Fljót­lega kom í ljós að það var fyr­ir­slátt­ur enda ráðnir þrír nýir starfs­menn um svipað leyti og eng­in af verk­efn­um viðkom­andi starfs­manns voru lögð niður. Kunn­ug­legt bragð stjórn­enda fyr­ir­tækja, ekki satt!
• Áminn­ing­ar­fer­ill var ekki virt­ur í sam­ræmi við ákvæði kjara­samn­ings. Í næsta her­bergi beið einn lög­manna ASÍ. Þegar starfsmaður­inn neitaði að skrifa und­ir mót­töku upp­sagn­ar­bréfs tók lögmaður ASÍ að sér að reyna að sann­færa starfs­mann­inn um að þessi fram­koma fram­kvæmda­stjór­ans væri í lagi. Eng­inn varði hags­muni starfs­manns­ins á fund­in­um. Eng­inn var henni til aðstoðar. Lauk þessu þannig að starfs­mann­in­um var fylgt úr húsi fyr­ir fram­an aðra starfs­menn og tek­inn af henni lyk­ill og bíla­kort. Starfs­mann­in­um var síðan meinað að mæta á fyrr­ver­andi vinnustað sinn á skrif­stofu­tíma til að sækja per­sónu­lega muni sína.
• Ég veit að það er erfitt fyr­ir les­end­ur að trúa þessu en svona eru vinnu­brögð for­ystu Efl­ing­ar sem hef­ur það að meg­in­hlut­verki að verja launa­menn, rétt­indi þeirra og stöðu. Þannig hafa þau hagað sér.