Guðni Ágústsson, fyrrverandi formaður Framsóknarflokksins og landbúnaðarráðherra, minnir á það í aðsendri grein í Morgunblaðinu í dag, að Ísland sé komið yfir hrunið mikla á flestum sviðum en sársauki þess harmleiks búi þó enn í hjörtum þjóðarinnar. Og því beri stjórnmálamönnum að vinna með öðrum hætti en nú er gert og þeim beri að efla traust og trúnað við fólkið í landinu og ekki síður það að orð standi.
„Svik eru mjög illa séð á orðum og gjörðum og almenningur er dómharður í garð stjórnmálamanna og kröfuharður einnig um drenglyndi. Það er galið að gengið sé á gefin loforð og stefnumarkandi ályktanir flokksfélaganna. Svo kemur þriðji orkupakkinn eins og „uppvakningur“ sem sendur er ríkisstjórninni og flokkum hennar til höfuðs. Enginn taldi að ógn stafaði af honum því leitað yrði undanþágu þar sem æðstu stofnanir bæði Sjálfstæðis- og Framsóknarflokksins höfðu ályktað, að menn töldu, gegn innleiðingu hans og formenn flokkanna og margir þingmenn og ráðherrar flokkanna talað með þeim hætti að innleiðing væri ekki á dagskrá.
Hvað varðar Vinstri græn töldu menn að upphaf þeirra væri svo bundið náttúru Íslands að þar yrði fyrirstaða en það er sjaldgæft og undantekning ef fram kemur rödd þar sem andmælir. Svo gerist það eins og hendi sé veifað að þingmenn ríkisstjórnarflokkanna taka þessa einbeittu ákvörðun, koma saman eftir að hafa landað kjarasamningum við verkalýðshreyfinguna og setja stefnuna á að klára orkupakkann, einn tveir og þrír. En fyrirstaðan varð meiri en foringjana grunaði og enn við lok umræðu á Alþingi í sumar var staðan sú að í öllum stjórnarflokkunum var meirihluti gegn innleiðingu hans og stór meirihluti flokksmanna Framsóknar og Vinstri grænna. Og í landinu öllu vel yfir 60% þjóðarinnar. Tilfinningalega er málið á pari við Icesave,“ segir hann.
Skaði en sjálfskaparvíti
„Í Biblíunni kemur sauðahirðirinn oft við sögu, hann gætir hjarðar sinnar. Formenn flokkanna eru ekkert annað en sauðahirðar sem eiga að gæta hjarðar sinnar, þeir eiga ekki hjörðina, hjörðin hefur valið foringjann til verka fyrir hugsjónina. Þeir hafa ekki leyfi til að reka hjörðina yfir vaðið í ólgandi vatnavöxtum þar sem ljóst er að hluti hennar ferst eða yfirgefur flokkinn og forystumennirnir missa traust. Þeir verða að hinkra, bíða af sér veðrið.
Það er auðvelt að segja að hver stjórnmálamaður sé bundinn sinni sannfæringu. En þegar þeir skipta um sannfæringu verða rökin að vera klár. Flokkarnir hafa hvergi komið fram með rök sem sannfæra þá ólgandi óánægju sem nú skekur ríkisstjórnarflokkana. Og þeirra sérfræðingar eru ekkert fremri þeim sem mæla gegn orkupakkanum. Svör stjórnmálaflokkanna og forystumanna þeirra eru haldlaus, þau hljóma á þessa leið: „Þetta skiptir engu máli fyrir okkur, þetta er mikilvægt mál en skiptir engu, en EES-samningurinn er í hættu ef við ekki innleiðum samninginn, EES-samningurinn er besti samningur sem Ísland hefur gert.“ Það kann að vera að ESB hóti enn litla Íslandi eins og það lemur á Stóra-Bretlandi í Brexit. Ef þingmenn hafa sannfæringu fyrir því að snúast í hring í málinu bar þeim og ber að ganga fram og segja við höfum skipt um skoðun í fyrsta lagi, í öðru lagi, í þriðja lagi, og rekja ástæðurnar. Það þýðir ekkert að ganga fram og segja að andstæðingar orkupakkans séu mataðir frá Noregi, miklu fremur væri hægt að segja að ESB hefði stillt ríkisstjórninni upp við vegg.
Kæru forystumenn ríkisstjórnarinnar, Katrín, Bjarni og Sigurður Ingi! Þið hafið ekki enn sannfært kjarnann í ykkar flokkum um hvert þið eruð að fara og hversvegna? Okkur mörgum finnst að ferðinni sé nú heitið út í buskann og þið séuð að skapa pólitíska óvissu fyrir Ísland og flokkana ykkar, okkar. Við óttumst að þessu fylgi enn alvarlegri afleiðingar því slík er andstaðan við þennan þriðja orkupakka að kannski fer ríkisstjórnin eins og allar hinar eftir hrun, beint út í fúamýri í kosningum eftir tvö ár, skaði en sjálfskaparvíti,“ segir Guðni.
