Varar við hatursorðræðu: Ísland orðið víg­völl­ur

Sighvatur Björgvinsson, fv. formaður Alþýðuflokksins, ráðherra, ritstjóri og sendiherra, furðar sig í aðsendri grein í Morgunblaðinu um liðna helgi, á þeirri illmælgi sem viðhöfð hafi verið um annað fólk í nýafstöðnum forsetakosningum.

Krataforinginn gamli er kominn á níræðisaldur, en minnist þess þó ekki að jafn harkalega hafi verið skipst á orðum í þjóðmálaumræðunni — hvorki meira né minna — og er því ástæða til að staldra við varnaðarorð hans:

„Það merki­lega er að þar er síður en svo um að ræða gíf­ur­yrði, skamm­ir og níð um sjálfa fram­bjóðend­urna – þó slíkt hafi óneit­an­lega borið við. Held­ur er hvarvetna um að ræða lág­kúru­leg­ar árás­ir og hreint níð um fólk sem hef­ur leyft sér að hafa skoðanir á fram­bjóðend­um og látið í ljós stuðning við ein­hvern þeirra,“ segir hann.

Með tilkomu samfélagsmiðla segir Sighvatur að fólk virðist fá af sér að sýna „meðvitaða ofsóknarkennd og persónulega árásarhneigð“ án nokkurs minnsta hiks né efa.

Niðursstaða hans er sú að hatursorðræða einkenni núorðið íslenska þjóðmálaumræðu.

„Fólk má þar níða aðra eins og hverj­um og ein­um níðhögg þókn­ast. Eng­inn ábyrg­ur, síst af öllu höf­und­ur­inn sjálf­ur sem miklu frem­ur miklast af eig­in verk­um. Hat­ursum­ræða er vin­sæl­asta umræðuefni á Íslandi í dag. Það er ekki leng­ur umræðuvert. Það umræðuverða er að eng­inn finn­ur þar til neinn­ar ábyrgðar – og eng­um er leng­ur meinað að tjá sig um annað fólk með slík­um hætti eins og við gömlu rit­stjór­arn­ir þurft­um að gera til þess að axla ekki ábyrgðina sjálf­ir. Ísland er í þjóðmá­laum­ræðunni orðið víg­völl­ur þar sem níðhögg­ar keppa hver við ann­an um ill­mælgi og sví­v­irðing­ar um annað fólk.“