Þau tímamót urðu í þingumræðunni um þriðja orkupakkann á Alþingi í dag, að allir þrír oddvitar ríkisstjórnarflokkanna settu sig á mælendaskrá til að taka þátt í umræðunni.
Þegar þetta er ritað hefur Katrín Jakobsdóttir, forsætisráðherra og formaður Vinstri grænna, haldið sína ræðu, en þeir Sigurður Ingi Jóhannsson, samgönguráðherra og formaður Framsóknarflokksins, og Bjarni Benediktsson, fjármálaráðherra og formaður Sjálfstæðisflokksins, munu taka til máls síðar í dag.
Umræðan um þriðja orkupakkann er þegar orðin sú lengsta í allri þingsögu landsins, en gert er ráð fyrir atkvæðagreiðslu um málið á mánudag. Það vekur því nokkra athygli að formennirnir þrír skuli ekki hafa blandað sér í umræðuna í þinginu fyrr en nú, en mjög skiptar skoðanir eru um málið innan allra flokkanna þriggja. Hafa m.a. fyrrverandi forystumenn flokkanna blandað sér í umræðuna og sett fram harða gagnrýni.
Jafnt og þétt komið nýjar upplýsingar
Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, formaður Miðflokksins og fv. forsætisráðherra, segir á fésbókinni að nú þegar aftur hefjist umræða um orkupakkann verði að hafa í huga að jafnt og þétt hafi komið fram nýjar upplýsingar.
„Meðal annars um málaferli ESB gegn ríkjum sem hafa ekki boðið út nýtingarrétt virkjana (þ.m.t. vegna ríkisfyrirtækja sem byggðu upp virkjanir fyrir áratugum) og ítrekaðar fréttir af fyrirtæki sem segist vera með allt til reiðu til að leggja sæstreng til Íslands.
Lögfræðingar hafa varað við því að með því að samþykkja orkupakkann gefum við eftir vald í orkumálum. Því hefur verið svarað til að það sé misskilningur og dómari sem benti á þetta fyrir þingnefnd mætti dónaskap í stað spurninga.
Nú endurtekur hver stjórnarliðinn af öðrum línuna „það hefur ekkert nýtt komið fram“.
Ekkert nýtt?
Fyrir skömmu sendi Evrópusambandið sjálft frá sér fréttatilkynningu sem ætti að eyða öllum vafa. Þótt ég hefði fengið að skrifa fréttatilkynninguna sjálfur, með það að markmiði að staðfesta það sem við höfum varað við, hefði ég ekki getað gert það betur.
Tilkynningin:
„Í dag ákvað framkvæmdastjórn Evrópusambandsins að stefna Belgíu fyrir Evrópudómstólinn fyrir að hafa ekki tryggt rétta innleiðingu Evrópureglna um raforkumarkaðinn (orkutilskipun, tilskipun 2009/72/EC) og gasmarkaðsreglur ESB (gastilskipun, tilskipun 2009/73/EC). Báðar reglugerðir eru hluti af þriðja orkupakkanum og innihalda grundvallar ákvæði fyrir rétta virkni orkumarkaða.
Belgía lögleiddi ekki með réttum hætti ákveðnar reglur um vald landsreglarans [það sem Orkustofnun á að verða á Íslandi]. Það á alveg sérstaklega við um þá staðreynd að belgíski landsreglarinn hefur ekki fengið vald til að taka bindandi ákvarðanir um raforku- og gasverkefni en getur bara komið með tillögur til stjórnvalda um að taka slíkar ákvarðanir.
Það sama á við um að skilyrði fyrir tengingu við raforku- og gaskerfi Evrópu skuli sett af belgískum stjórnvöldum fremur en landsreglaranum, eins og löggjöfin gerir kröfu um.
Loks tryggja belgísk lög ekki að raforku- og gasflutningsfyrirtæki stjórni í raun öllu dreifikerfinu sem þau bera ábyrgð á. Fyrir vikið er ekki víst að þau séu í stöðu til að tryggja að fullu jafnan aðgang allra raforku- og gasframleiðenda að dreifikerfinu.”
Hér heima halda menn samt áfram að hjakka í sama farinu. „Ekkert nýtt …hefur engin áhrif…“
Hvernig er þetta hægt?“
